Ονομασία σπηλαίου: Ιερό σπήλαιο Αποκάλυψης
Περιοχή: Πάτμος Δωδεκανήσου
Γράφει ο Ματθαίος Μελιανός
Το 14ο έτος της βασιλείας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Δομητιανού (το 95 μ.Χ.) ο Ευαγγελιστής Ιωάννης εξορίζεται από την Έφεσο στην Πάτμο, μαζί με το μαθητή του τον Πρόχορο. Σ' αυτό το νησί, επέλεξε ως τόπο αναπαύσεως και προσευχής ένα σπήλαιο που υπάρχει και σήμερα και ονομάζεται "Ιερό σπήλαιο της Αποκαλύψεως".
Σύμφωνα με την παράδοση σ' αυτή τη σπηλιά, συνομιλεί με το Θεό και εκείνος του αποκαλύπτει το προφητικό βιβλίο της Αποκάλυψης που ο Ιωάννης καταγράφει με τη βοήθεια του μαθητή του Πρόχορου (είναι το 27ο και τελευταίο βιβλίο της Καινής Διαθήκης).
Σ' αυτή την κοιλότητα μέσα στη γη, ο Απόστολος της Αγάπης είχε ένα Θεϊκό όραμα. Ο Χριστός αποκαλύφθηκε στην Ιωάννη, πατώντας στο έδαφος, έτσι το μέρος θεωρείται Θεοβάδιστο. Στην οροφή του σπηλαίου υπάρχει ένα τριπλό ρήγμα που συμβολίζει την Αγία Τριάδα.
Το πέτρωμα του σπηλαίου ονομάζεται τραχείτης, είναι γρανιτοειδές και προέρχεται από τα βαθύτερα στρώματα της γης. Στα σημεία όπου έχουν αναπτυχθεί οι υψηλότερες θερμοκρασίες φαίνονται γυαλιστεροί κρύσταλλοι.
Το σπήλαιο διαμορφώθηκε σε λατρευτικό χώρο από τον ιδρυτή της μονής της Πάτμου Όσιο Χριστόδουλο. Σήμερα υπάρχει δίπλα σ' αυτό το εκκλησάκι της Αγίας Άννης, κτίσματα-κελιά καθώς και η περίφημη Πατμιάδα Εκκλησιαστική Σχολή.
Το Ιερό σπήλαιο της Αποκάλυψης
Ευχαριστούμε την κ. Ματθαίο Μελιανό καθηγητή, που διετέλεσε επί σειρά ετών διευθυντής στην Πατμιάδα Εκκλησιαστική Σχολή
